W domach jednorodzinnych przeważnie montuje się okna z okuciami obwiedniowymi rozwierno-uchylnymi. W wersji podstawowej umożliwiają one otwieranie, ewentualnie odstawianie (niewielkie odsunięcie skrzydła od ościeżnicy), zamykanie i uchylanie skrzydła przez odpowiednie ustawienie klamki pełniącej funkcję zamka centralnego. W wersji rozbudowanej pojawiają się kolejne funkcje: stopniowanie uchylenia skrzydła i wspomaganie jego zamykania, czy też blokada skrzydła w dowolnej pozycji i blokada obrotu klamki, gdy okno jest otwarte. Bardzo często okucia muszą też sprostać wymaganiom antywłamaniowym. Oczywiście im więcej różnorakich funkcji pełnią i im mają wyższą klasę bezpieczeństwa, tym ich budowa jest bardziej skomplikowana. Nie oznacza to jednak, że trudniejsza staje się ich obsługa. Przeciwnie: dodatkowe funkcje zwiększają wygodę użytkowania, choć trzeba pamiętać, że nawet w najbardziej zaawansowanych systemach nie obejdzie się bez konserwacji, a w razie potrzeby także - fachowej regulacji okuć.
Regulacja okuć nie tylko służy ich trwałości, ale często jest też skuteczną receptą na kłopoty z funkcjonowaniem okna.
Każde okno już w fabryce ma odpowiednio wyregulowane okucia, a ewentualnych korekt dokonują fachowcy podczas jego montażu. Przynajmniej w początkowym okresie eksploatacji okna nie wymagają więc dodatkowej regulacji przez użytkownika. Jednak nawet w oknach poprawnie użytkowanych może z czasem dojść do rozregulowania okuć, choćby z powodu naturalnego rozszerzania się i kurczenia profili okiennych latem i zimą. Najbardziej są na to narażone duże okna, ponieważ ulegają one większym odkształceniom pod wpływem zmian temperatury, a ponadto na ich okucia działa znaczne obciążenie wynikające z dużego ciężaru skrzydeł. Takie okna trzeba częściej sprawdzać i regulować. Regulację okuć lepiej pozostawić fachowcom, bo chociaż samodzielne majstrowanie przy oknie raczej nie grozi ich zniszczeniem, to zamiast skorygować drobną niedogodność, możemy ją powiększyć i rozregulować całe okno. W instrukcjach użytkowania okien większość producentów podkreśla, że prace montażowo-naprawcze powinni wykonywać fachowcy. Dotyczy to:

• regulacji okuć
• wymiany okuć zużytych lub uszkodzonych na nowe
• wyjmowania skrzydła z ościeżnicy i jego zawieszania.

Potrzebne narzędzia to najczęściej klucze sześciokątne (ampulowe) lub śrubokręty krzyżakowe. Miejsca i zakres regulacji przeważnie są pokazane na rysunkach w instrukcji użytkowania okien. Serwis gwarancyjny i pogwarancyjny świadczą wszyscy więksi producenci okien lub autoryzowane przez nich firmy. Nie powinno więc być kłopotu z wezwaniem fachowca w razie potrzeby. Po upływie okresu gwarancji można też korzystać z innych firm specjalizujących się w serwisowaniu okien, niekoniecznie związanych z konkretnym producentem.
Uwaga! Gdy w wyniku rozregulowania się okuć, okno nie funkcjonuje jak należy i na przykład jest problem z jego zamykaniem oraz otwieraniem, trzeba to jak najszybciej skorygować.
Używanie takiego okna może bowiem doprowadzić do uszkodzenia uszczelek lub krawędzi profilu okiennego.
Zmiany temperatury na zewnątrz związane z różnymi porami roku powodują, że tworzywo, z jakiego wykonane są okna, rozszerza się lub kurczy. Aby oknom zapewnić optymalną szczelność, zalecana jest więc okresowa regulacja docisku skrzydła do ościeżnicy. Niekiedy można to zrobić samodzielnie, na przykład przy użyciu mimośrodowych rolek ryglujących. Obracając ich pierścień, zmniejsza się docisk skrzydła do ościeżnicy latem, by ułatwić mikrowentylację, a zwiększa zimą, gdy oknom chce się zapewnić większą szczelność i ograniczyć ucieczkę ciepła z pomieszczeń. Możliwe jest też ustawienie standardowe (na jesień i wiosnę). Konstrukcja okuć pozwala też dokonywać innych korekt - po przekręceniu odpowiedniego elementu na ramieniu rozwórki, czyli w górnym punkcie zawieszenia skrzydła, lub w zawiasie dolnym (sami raczej nie powinniśmy tego robić). W ten sposób można:

• zmienić położenie skrzydła względem ościeżnicy w trzech płaszczyznach - nieco je podnieść, opuścić lub przesunąć w bok, co przydaje się na przykład wtedy, gdy dokona się zmian zabudowy okna, oraz zbliżyć lub odsunąć je od ościeżnicy
• zwiększyć wspomaganie zamykania skrzydła, aby umożliwić jego obsługę na przykład osobie niepełnosprawnej
• uśrednić luz na wszystkich przylgach - zapewni to większą szczelność oknu, które zostało nieco krzywo wbudowane (jest różnica długości przekątnych ościeżnicy), bo dzięki temu uszczelka będzie równomiernie dociskana na wszystkich krawędziach okna.

Zakresy tych regulacji zwykle są podawane w instrukcjach użytkowania okien dołączanych do sprzedawanych wyrobów: na przykład +/-3mm w pionie, co oznacza możliwość podniesienia lub opuszczenia skrzydła o maksymalnie 3 mm.